Την Δευτέρα 28/4 αυτοοργανώνουμε ένα diy live μαζί με τους Bastos από Βουκουρέστι, Tzitzifrikia και Gosla από Αθήνα, στο γνωστό υπόγειο της Λ. Αλεξάνδρας 194Α.
Λόγω ημέρας, το λαιβ θα ξεκινήσει και θα τελειώσει νωρίς (22:30), οπότε μαζευόμαστε και ξεκινάμε από τις 20:00.
Φροντίζουμε και νοιαζόμαστε για τα άτομα γύρω μας, σεβόμαστε την γειτονιά.
Δημιουργούμε στιγμές και καταστάσεις όπου μπορούμε συλλογικά να αναπνεύσουμε, ενάντια στον ατομικισμό, την απομόνωση και την εμπορευματοποίηση.
Παραβιαστικές και εξουσιαστικές συμπεριφορές δεν θα είναι ανεκτές.
Τα έσοδα θα διατεθούν για τα μεταφορικά έξοδα των μπαντών και την οικονομική ενίσχυση της ομάδας (λειτουργικά έξοδα χώρου – εξοπλισμού).
Εκατοντάδες άνθρωποι στη διαδήλωση Αλληλεγγύης στην Κατάληψη του Ευαγγελισμού που εκκενώθηκε μετά από αστυνομική εισβολή το πρωί της Τρίτης!
Μια δυναμική πορεία με παλμό & ασταμάτητα συνθήματα διέσχισε ολόκληρο το κέντρο της πόλης, στέλνοντας ξεκάθαρο μήνυμα υπεράσπισης του Ελεύθερου και Αυτοοργανωμένου Χώρου της Κατάληψης Ευαγγελισμού.
Με την πρόφαση της “αξιοποίησης του κτηρίου” για λογαριασμό του Πανεπιστημίου Κρήτης, η κεντρική εξουσία και οι ντόπιοι παρατρεχάμενοι της επιχειρούν για μια ακόμα φορά την καταστολή και τη φίμωση ενός χώρου αντίστασης για να επιβάλουν ανεμπόδιστα την κυριαρχία του χρήματος, τη δικτατορία του εμπορεύματος στις γειτονιές και στις ζωές μας. Με την καταστολή ανοίγουν το δρόμο στους επενδυτές της δήθεν ανάπτυξης και ξεπουλάνε τη δημόσια περιουσία για τα κέρδη και τις μίζες τους.
“Θέλουνε μια πόλη μονάχα για τουρίστες, για αυτό την παραδίδουν σε μπάτσους και φασίστες”, όπως σωστά ακούστηκε στα συνθήματα…
Όμως, όπως και το Δεκέμβρη του 2023, στους δρόμους θα κριθεί το δίκιο. Ο Ευαγγελισμός δεν παραδίδεται, μάχεται! Αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι μιας Κοινότητας Αγώνα που παλεύει για Ισότητα, Αξιοπρέπεια και Ελευθερία. Και σαν τέτοιο θα τον υπερασπιστούμε.
Ο Ευαγγελισμός θα παραμείνει Κατάληψη. Χώρος ανοιχτός και προσβάσιμος για την τοπική κοινωνία και τους αγώνες της. Αυτή άλλωστε, είναι και η μοναδική αληθινή αξιοποίηση του κτιρίου εδώ και 23 χρόνια.
Θεσσαλονίκη : Ανάρτηση πανό σε αλληλεγγύη με το στέκι του φυσικού και την κατάληψη του Ευαγγελισμού
Σήμερα 22/4 το κράτος μαζί με τα ένστολα τσιράκια του δημιούργησαν ένα κατασταλτικό σόου εκκενώνοντας 2 κατειλημμένους χώρους με μακρά ιστορία αγώνα και αντίστασης. Στην πρώτη περίπτωση ξημερώματα και με κλειστές τις σχολές οι μπάτσοι εισβάλλουν στο κάμπους του ΑΠΘ και συγκεκριμένα στην σχολή θετικών επιστημών και εκκενώνουν το στέκι του φυσικού όπου κρατά πολλά χρόνια ύπαρξης με έντονες πολιτικές διεργασίες και αγώνες. Στην δεύτερη περίπτωση λίγες ώρες αργότερα επιλέγουν να επιτεθούν για δεύτερη φορά στο μεγάλο σπίτι του κινήματος του Ηρακλείου της Κρήτης στην κατάληψη του Ευαγγελισμού. Ένα κατειλημμένο έδαφος από το 2002 όπου έχει φιλοξενήσει πληθώρα εκδηλώσεων, συνελεύσεων, κινήσεων αλληλεγγύης στους από τα κάτω.
Οι συγκεκριμένες κατασταλτικές κινήσεις εντάσσονται σε έναν συνολικό σχεδιασμό του κρατικού μηχανισμού που προσπαθεί να ανακτήσει τις δυνάμεις του μετά από 3 μήνες με μεγαλειώδεις συγκεντρώσεις, μαζικές συγκρούσεις για ώρες στους δρόμους, μετά από κινητοποιήσεις μεγάλου κομματιού της κοινωνίας ενάντια στην συγκάλυψη του εγκλήματος των Τεμπών. Δεν υπάρχει καμία αυταπάτη ότι τέτοιου είδους κινήσεις είναι επιπόλαιες και αναποτελεσματικές μιας και ο κόσμος του κινήματος θα υπερασπιστεί μέχρι τέλους τα σπίτια του αγώνα.
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΕ ΣΤΕΚΙ ΦΥΣΙΚΟΥ ΚΑΙ ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟ
ΟΙ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΣΠΙΤΙΑ ΤΟΥ ΑΓΩΝΑ ΚΑΙ ΘΑ ΜΑΤΩΣΕΤΕ ΓΙΑ ΝΑ ΤΑ ΠΑΡΕΤΕ
ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΑΝΑΡΧΙΚΩΝ
πηγή: https://athens.indymedia.org/post/1635109/
ΠΑΝΟ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΣΤΟ ΣΤΕΚΙ ΤΟΥ ΦΥΣΙΚΟΥ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΛΗΨΗ ΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟΥ
Αθήνα :ΠΑΝΟ ΣΤΗΝ ΠΕΡΙΟΧΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ ΑΤΤΙΚΗΣ, ΩΣ ΕΝΔΕΙΞΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΣΤΟΥΣ ΑΥΤΟΔΙΑΧΕΙΡΙΖΟΜΕΝΟΥΣ ΧΩΡΟΥΣ. ΟΙ ΙΔΕΕΣ ΔΕΝ ΕΚΚΕΝΩΝΟΝΤΑΙ. ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟ ΣΤΕΚΙ ΤΟΥ ΦΥΣΙΚΟΥ ΚΑΙ ΣΤΗ ΚΑΤΑΛΗΨΗ ΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟΥ.
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟ ΣΤΕΚΙ ΤΟΥ ΦΥΣΙΚΟΥ, ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΛΗΨΗ ΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟΥ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΛΗΨΗ ΡΑΣΠΡΑΒΑ.
ΚΑΤΩ ΤΑ ΞΕΡΑ ΣΑΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΑΥΤΟΔΙΑΧΕΙΡΙΖΟΜΕΝΟΥΣ ΧΩΡΟΥΣ.
ΣΥΝΤΡΟΦΙΑ ΚΡΑΤΑΤΕ ΓΕΡΑ.
‘FUSIONE’
πηγή: https://athens.indymedia.org/post/1635127/
Σπρευ Αλληλεγγύης από Καβάλα
ΤΕΤΑΡΤΗ 23 Απρίλη 2025
Σπρευ Αλληλεγγύης στις εκκενωμένες καταλήψεις, ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΙΣ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ – ΗΡΑΚΛΕΙΟ – ΑΠΘ πολιτικό σύνθημα στα ΕΛΤΑ Καβάλας
πηγή: https://athens.indymedia.org/post/1635123
Χαλάνδρι: Αλληλεγγύη στον Ευαγγελισμό και στο στέκι Φυσικού
Χθές 22/4 κράτος και πρυτάνεις εκκένωσαν 2 καταλήψεις ταυτόχρονα, τον Ευαγγελισμό και το στέκι φυσικού στο ΑΠΘ. Ξεκίνησε ένα κατασταλτικό σόου με σκοπό την επανατροφοδότηση του δόγματος “ασφάλεια και τάξη”, την κοινωνική συνοχή και πειθαρχία. Η κατάληψη του ευαγγελισμού με το αίτημα του πρύτανη του πανεπιστημίου κρήτης γιώργου κοντάκη να “αξιοποιηθεί για εκπαιδευτικούς και κοινωνικούς σκοπούς” και το στέκι του φυσικού στο ΑΠΘ με σκοπό να γίνει “Κέντρο φιλοξενίας ΑΜΕΑ και συνοδών”. Η υποκρισία του κράτους στα καλύτερα της. Αλήθεια, πόσο υποκριτικό είναι να φτιάχνεις ειδικούς χώρους για τα αμεα σε ένα μη προσβάσιμο πανεπιστήμιο; Πόσο αηδία μας προκαλεί η εργαλειοποίηση των ατόμων με αναπηρία από το κράτος και τα πανεπιστήμια που θεμελιώνονται στις αρχές της αρτιμέλειας, την λειτουργικότητα και την παραγωγικότητα; Πόσο θυμό μας δημιουργεί το αναπτυξιακό σχέδιο του πανεπιστημίου κρήτης να μετατραπεί ο ευαγγελισμός σε προέκταση ενός ιντελεκτουάλ μαγαζιού εθνικών συμφερόντων; Γνωρίζουμε πολύ καλά ότι πίσω από κάθε τέτοια εκκένωση, βρίσκεται η ανάγκη κράτους και πρυτάνεων να στερεοποιήσουν την εικόνα της ακαδημαϊκής αριστείας και κανονικότητας. Εντάσσονται σε μια συνολικότερη προσπάθεια αποστείρωσης των σχολών και γειτονιών μας από κάθε τι συλλογικό και κοινωνικό που δημιουργεί αντιστάσεις και κοινότητες που χωράμε όλα μας. Όσο και αν το κράτος και τα πανεπιστήμια προσπαθούν να αποδώσουν φιλανθρωπικό πρόσιμο στις εκκενώσεις, την καταστολή και την ποινικοποίηση των ζωών μας, τόσο περισσότερο η ανάγκη μας θα μεγαλωνεί να πάρουμε πίσω όλα όσα είναι κλεμμένα και να επεκτείνουμε τις κοινότητες μας. Ενάντια στην (ετερο)κανονικότητα, στο να είμαστε φθηνά και αναλώσιμα εργατά, να συμμορφωνόμαστε στις επιταγές του κράτους βρίσκουμε η μία το άλλο και καλλιεργούμε σχέσεις αλληλεγγύης, καθημερινές αρνήσεις και αντιστάσεις.
ΣΤΙΣ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ ΔΟΜΟΥΝΤΑΙ ΟΙ ΚΟΙΝΟΤΗΤΕΣ ΜΑΣ ΚΑΙ ΔΕΝ ΕΚΚΕΝΩΝΟΝΤΑΙ
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΑ ΣΥΛΛΗΦΘΕΝΤΑ ΣΥΝΤΡΟΦΙΑ
ΟΛΑ στη συγκέντρωση υπεράσπισης για το στέκι φυσικού σήμερα 23/4 στις 19.00 στην Καμάρα
ΟΛΑ στη πορεία υπεράσπισης του Ευαγγελισμού σήμερα 23/4 στις 20.00 πλατεία λιονταριών, Ηράκλειο
Συντρόφια από την κατάληψη κτήματος Πραποπούλου
πηγή: https://athens.indymedia.org/post/1635124/
Ελευσίνα: Ανάρτηση Πανό Αλληλεγγύης στις Καταλήψεις Ευαγγελισμός/Ρασπράβα
Στέλνουμε σινιάλο αλληλεγγύης στις εκκενωμένες καταλήψεις, Ρασπράβα (Εξάρχεια) και Ευαγγελισμός (Ηράκλειο).
Να αγωνιστούμε ενάντια στην καταστολή των αυτοοργανούμενων αναρχικών χώρων.
Να γίνουμε αγκάθι στον πολιτισμό της εξουσίας.
Θα τα πάρουμε όλα πίσω!
Μαθητική Ομάδα Θριασίου Πεδίου Ακανθί
πηγή: https://athens.indymedia.org/post/1635126/
Αθήνα :Αλληλεγγύη στις εκκενωμένες καταλήψεις
Απο τη Θεσσαλονίκη μέχρι την Κρήτη, τίποτα δεν θα μείνει αναπάντητο .
Ανάρτηση πανό στην κατάληψη του κατειλημμένου κοινωνικού κέντρου «ζιζάνια » ως ελάχιστη ένδειξη αλληλεγγύης στις επιχειρήσεις εκκενώσεων καταλήψεων των τελευταίων ημερών. Από τη δική μας μεριά στην Βικτώρια, στέλνουμε σινιάλα δύναμης, συντροφικότητας και αλληλεγγύης. Τίποτα δεν τελειώνει εδώ, θα τα ξαναπάρουμε όλα πίσω, δίνοντας συνεχώς έδαφος στους αγώνες μας. Σε κάθε εκκένωση απαντάμε με 10 100 χιλιάδες (ανα)καταλήψεις.
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΚΑΙ ΔΥΝΑΜΗ ΣΤΗΝ ΡΑΣΠΡΑΒΑ, ΤΟΝ ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟ ΚΑΙ ΤΟ ΣΤΕΚΙ ΦΥΣΙΚΟΥ
ΚΑΤΩ ΤΑ ΞΕΡΑ ΣΑΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΤΑΛΗΨΗ ΕΞΩΣΤΡΕΦΗ
ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ ΣΕ ΚΑΘΕ ΓΕΙΤΟΝΙΑ
ΟΙ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ ΔΕΝ ΠΑΡΑΔΙΝΟΝΤΑΙ, ΜΑΧΟΝΤΑΙ
Κατειλημμένο κοινωνικό κέντρο Ζιζάνια
πηγή: https://athens.indymedia.org/post/1635119/
ΞΑΝΘΗ: ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟ ΣΤΕΚΙ ΦΥΣΙΚΟΥ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΛΗΨΗ ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟΥ
Οι καταλήψεις και οι χώροι μας αποτελούν το ανάχωμα, το αγκάθι μπροστά στο αφήγημα τους, μπροστά στην σάπια κανονικότητα που κράτος, κεφάλαιο και πατριαρχία προσπαθούν να μας επιβάλλουν.
Οι καταλήψεις λειτουργούν ως κοινωνικοί χώροι, δημιουργούν και προβάλλουν την αυτοοργάνωση, αυτή που δεν είναι συμβατή με τα πρότυπα της εμπορευματοποίησης και του καπιταλισμού, λειτουργούν ως χώροι που μπορούμε όλα μας να πολιτικοποιηθούμε και να συλλογικοποιήσουμε τις ανάγκες μας ενάντια στην κυρίαρχη κουλτούρα. Στους χώρους μας στεγάζουμε και οργανώνουμε εκδηλώσεις και συζητήσεις, αντιπληροφορούμαστε, δημιουργούμε αντιφασιστικές κοινότητες, διασκεδάζουμε μακριά από λογικές εκμετάλλευσης, κάνουμε συλλογικές κουζίνες και διαμορφώνουμε τον πολιτικό μας λόγο. Κόντρα στην απάθεια των καιρών, κόντρα στις απαλλοτριωμένες σχέσεις και στον κανιβαλισμό, εμείς δίνουμε την αντιπρόταση. Την αντιπρόταση για την δημιουργία μιας καθημερινότητας και πραγματικότητας συμβατή με την ελευθερία, την ισοτιμία και την αλληλεγγύη, την αντιπρόταση για έναν κόσμο χωρίς εκμετάλλευση, όπου η ζωή έχει αξία.
Οι καταλήψεις αποτελούν χώρους αντίστασης και αμφισβήτησης της αστικής νομιμότητας, καλύπτουν βασικές ανάγκες ανθρώπων της τάξης μας, και είναι άρρηκτα συνδεδεμένες με τους κοινωνικούς αγώνες και τις διεκδικήσεις μας. Όποιος επιτίθεται στις καταλήψεις, επιτίθεται σε ένα κομμάτι των ζωών μας. Όσο κι αν προσπαθούν να πάρουν τους χώρους μας, είμαστε εδώ για να τους υπερασπιστούμε, να τους κρατήσουμε και να βρούμε νέους. Είμαστε και θα είμαστε εδώ να υπερασπιστούμε αυτά που μας ανήκουν και να φέρουμε το αύριο που πραγματικά θέλουμε.
ΟΣΟ Η ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ ΠΑΛΕΥΕΙ ΜΕ ΤΗΝ ΕΞΑΘΛΙΩΣΗ, ΤΟΣΟ ΕΜΕΙΣ ΘΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΔΩ.
ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΤΕΛΕΙΩΣΕ – ΟΛΑ ΜΑΣ ΑΝΗΚΟΥΝ
10-100-1000ΑΔΕΣ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΕ ΣΤΕΚΙ ΦΥΣΙΚΟΥ (ΑΠΘ) ΚΑΙ ΚΑΤΑΛΗΨΗ ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟΥ (ΗΡΑΚΛΕΙΟ)
[:el]Στις 10 Σεπτεμβρίου 1891 γεννιόταν ο Simón Radowitzky, και σε ηλικία 18 ετών με ένα «παιχνίδι-βόμβα» του εκδικήθηκε τη σφαγή δεκάδων διαδηλωτών στο Μπουένος Άιρες.
του Benigno Moi
Την 1η μαΐου 1909 στο Μπουένος Άιρες, με αφορμή την Γιορτή των Εργατών, διοργανώθηκαν δύο διαδηλώσεις: η μία από τους σοσιαλιστές και η άλλη από τους αναρχικούς της FORA[i].
ο Simón Radowitzky, ένας δεκαοχτάχρονος που είχε φτάσει στην Αργεντινή τον προηγούμενο χρόνο, έχοντας φυγαδευτεί από τη Ρωσία για πολιτικούς λόγους, συμμετείχε στη δεύτερη, στην Plaza Lorea, λίγα μέτρα από το Εθνικό Κογκρέσο.[ii]
Η Πλατεία Lorea φυλασσόταν έντονα από την αστυνομία, με επικεφαλής τον ίδιο τον αρχηγό των δυνάμεων του Μπουένος Άιρες, συνταγματάρχη Ramón Falcón[iii], που ήθελε να εμποδίσει την πορεία να μπει στην πλατεία και επιτέθηκε στους διαδηλωτές. Η σκληρή καταστολή που επιθυμούσε και επεδίωκε ο Falcón άφησε στη γη 12 νεκρούς και σχεδόν εκατό τραυματίες.
Ο συνταγματάρχης, επικεφαλής της αστυνομίας της πρωτεύουσας από το 1906
Ramon Falcon
αλλά ήδη υπεύθυνος για σκληρή καταστολή και δολοφονίες στους δρόμους, είχε επιλεγεί ακριβώς επειδή θεωρούνταν ο άνθρωπος ικανός να καταστείλει τις όλο και πιο συχνές και αποφασιστικές διαμαρτυρίες των εργαζομένων ενάντια στην αυξανόμενη εκμετάλλευση, τους χαμηλούς μισθούς και την ανεργία που προέκυψαν από την άγρια ανάπτυξη της αργεντίνικης οικονομίας στις αρχές του αιώνα, που προσέλκυε μετανάστες και δραπέτες από την Ευρώπη.[iv]
Μετά τη σφαγή της 1ης μαΐου 1909, η καταστολή του Falcón συνεχίστηκε, σε αυτή που έμεινε στην ιστορία ως η αργεντίνικη κόκκινη Εβδομάδα[v].
Ήδη το 1904 οι διαδηλώσεις της 1ης μαΐου στο Μπουένος Άιρες είχαν κατασταλεί αιματηρά, με περίπου σαράντα διαδηλωτές να σκοτώνονται από την αστυνομία.
Simón Radowitzky
Ο Simón Radowitzky γεννήθηκε τον σεπτέμβριο του 1891 σε ένα μικρό χωριό στη σημερινή Ουκρανία, σε μια εργατική οικογένεια εβραϊκής καταγωγής. Άρχισε να εργάζεται ως αγόρι σε ένα μηχανουργείο και στα 14 του τραυματίστηκε από χτύπημα σπαθιάς στις συγκρούσεις μετά από απεργία και, λίγο αργότερα, συνελήφθη και καταδικάστηκε σε 4 μήνες φυλάκιση για διανομή φυλλαδίων.
Ήταν λιγότερο από 15 χρονών όταν διορίστηκε γραμματέας του Σοβιέτ του εργοστασίου του, το έτος της Ρωσικής Επανάστασης του 1905, και καταδικάστηκε σε εκτόπιση στη Σιβηρία.
Δραπέτευσε από την Ευρώπη και το 1908 έφτασε στην Αργεντινή, όπου άρχισε να εργάζεται ως μηχανικός στον Κεντρικό Σιδηρόδρομο της Αργεντινής-Central Argentine Railway, στην πόλη Campana.
Camotto, από 165
Η επίθεση στον Falcón.
Τα γεγονότα της 1ης μαΐου 1909 και η καταστολή της επόμενης εβδομάδας, επηρέασαν έντονα τον Σιμόν που «επηρεάστηκε έντονα από αυτό που συνέβη: είχε μετακομίσει από το Κίεβο στην Αργεντινή επειδή, σύμφωνα με πολλούς, ήταν μια γη της επαγγελίας. Κατάλαβε ότι η υπόσχεση ήταν πάνω απ’ όλα για εκείνους που πλούτιζαν στις πλάτες της δουλειάς των φτωχών ανθρώπων. Και επιτηρούσαν τα συμφέροντα αυτών των ανθρώπων οι ένοπλοι πολιτοφύλακες που είχαν σφαγιάσει τους εργαζόμενους. Και ο αρχηγός τους, Ramon Falcon, τιμήθηκε μάλιστα από τον αργεντινό πρόεδρο μετά τα γεγονότα της Semana Roja, της Κόκκινης Εβδομάδας.”[vi]
“Αποφάσισε λοιπόν να εκδικηθεί τους νεκρούς εργαζόμενους και ετοίμασε μια βόμβα, την οποία εκτόξευσε στις 14 νοεμβρίου 1909 εναντίον του συνταγματάρχη Falcón, σκοτώνοντας τον ίδιο και τον γραμματέα του. Στη συνέχεια προσπάθησε να αυτοκτονήσει.”[vii]
ο Simon αμέσως “συνελήφθη και, όντας πολύ νέος για τη θανατική ποινή, καταδικάστηκε σε ισόβια κάθειρξη. Η ποινή επρόκειτο να εκτιστεί στη διαβόητη φυλακή της Ουσουάια-Ushuaia στη Γη του Πυρός, γνωστή ως η φυλακή στο τέλος του κόσμου, όπου του εκχωρήθηκε ο αριθμός κρατουμένου 155.[viii]
“Το αναρχικό κίνημα και κυρίως η FORA και η AIT οργάνωσαν πολυάριθμες εκστρατείες για να τον απελευθερώσουν.[ix] Ο αναρχικός Miguel Arcangel Roscigna έφτασε στο σημείο να προσληφθεί ως δεσμοφύλακας για να προσπαθήσει να τον βοηθήσει να δραπετεύσει.
Τον νοέμβριο του 1918, μια ομάδα κατάφερε να τον βοηθήσει να δραπετεύσει και να περάσει τα σύνορα με τη Χιλή. Συνελήφθησαν από το ναυτικό της Χιλής, παραδόθηκαν στις αργεντίνικες αρχές.
Camotto, 165
Μετά από 21 χρόνια στη φυλακή στην Ουσουάια και πολλές εκστρατείες αλληλεγγύης, του χορηγήθηκε τελικά αμνηστία το 1930 με την υποχρέωση να εγκαταλείψει την περιοχή. Εγκαταστάθηκε στο Μοντεβιδέο της Ουρουγουάης. Μετά το πραξικόπημα της 31ης μαρτίου 1933, πολέμησε κατά της δικτατορίας του Gabriel Terra. Συνελήφθη, απελάθηκε στο νησί Flores από όπου δραπέτευσε το 1933, στη συνέχεια πήγε στην Ισπανία όπου δραστηριοποιήθηκε στη CNT-AIT. Κατά τη διάρκεια της ισπανικής κοινωνικής επανάστασης του 1936, πολέμησε στο μέτωπο της Αραγονίας και στη συνέχεια εργάστηκε για το Γραφείο εξωτερικής προπαγάνδας της CNT-AIT στη Βαρκελώνη. Συγκεκριμένα, συνεργάστηκε στη ρωσική έκδοση του πληροφοριακού Δελτίου της CNT-AIT.
Το 1939 φυλακίστηκε στη Γαλλία στο στρατόπεδο συγκέντρωσης Saint-Cyprien στα ανατολικά Πυρηναία, μοιραζόμενος τα βάσανα εκατοντάδων χιλιάδων ισπανών που είχαν αποδράσει από τον φασισμό. Αφέθηκε ελεύθερος, έφυγε για το Μεξικό όπου υπηρέτησε στο Μεξικανικό Τμήμα της Διεθνούς Αντιφασιστικής Αλληλεγγύης (SIA), μέχρι το θάνατό του από καρδιακή προσβολή το 1956.[x]
Camotto, 165
“τελικά θα καταφύγει ξανά στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού, κατασκευάζοντας παιδικά παιχνίδια στην Πόλη του Μεξικού, κοντά στο σπίτι όπου ζούσε και δολοφονήθηκε ο Lev Trockij.”[xi]
Η ζωή του Σιμόν «κατασκευαστή παιχνιδιών», παιχνίδια για τα παιδιά της Πόλης του Μεξικού στο τέλος της περιπετειώδους ζωής του και όχι μόνο των «βομβών που εκδικούνται τις καταχρήσεις», γράφτηκε και από έναν ιταλό συγγραφέα, τον Tito Barbini: Ο κατασκευαστής παιχνιδιών, Arkadia Editore, 2021.
Αλλά είναι, προφανώς, στους αναρχικούς κύκλους, ιδιαίτερα στους ισπανόφωνους, που η ζωή του Simón Radowitky τραγουδήθηκε, διηγήθηκε και παραδόθηκε, αφαιρώντας την από τη λήθη, ειδικά στο πρώτο μισό του εικοστού αιώνα.
“Φέρνω εδώ για τον Σιμόν
αυτό το μπουκέτο λουλούδια,
από τον κήπο των θλίψεων
της ψυχής και της καρδιάς:
Φέρνω για αυτόν τον άνθρωπο
θαρραλέο και αποφασιστικό,
αυτή την ομάδα που ήταν
φτιαγμένη με τις ίνες της ψυχής,
σε μια στιγμή χωρίς ηρεμία
ενός πεπεισμένου επαναστάτη.”
Έτσι τραγουδούσε στα χρόνια ’20 ο payador Manlio.[xii]
Και, όπως αναφέρει πάντα ο Osvaldo Bayer, κάπως έτσι ξεκινούσε ένα φυλλάδιο από την αναρχική εφημερίδα La Protesta για την 1η μαΐου 1918: «Χίλιες και χίλιες φορές μια χώρα καταδικασμένη και μισητή από την εγκληματικότητα, τα βάσανα και τους δολοφόνους. Κάτω από το παγωμένο μαστίγιο των τυφώνων σου, ο άνθρωπος στενάζει. Η αγωνία ροκανίζει τις ψυχές των θυμάτων. Πεθαίνουν όσοι θυσιάζονται, οι Radowitzkys, μάρτυρες του πλήθους του Mauser, και, πάνω από τη φρικτή συναυλία των λυγμών, ακούγεται μοχθηρά το γέλιο του δήμιου.»
Bιβλιογραφία
Tito Barbini: Il fabbricante di giocattoli, ο κατασκευαστής παιχνιδιών, Arkadia Editore, 2021.
Augustin Comoto, 155 Simon Radowitzky, ισπανική έκδοση, Nordica Libros. 2016
Bayer Osvaldo, Gli anarchici espropriatori e altri saggi sulla storia dell’anarchismo in Argentina. Archivio famiglia Berneri, Οι απαλλοτριωτές αναρχικοί και άλλα δοκίμια για την ιστορία του αναρχισμού στην Αργεντινή.1996
Marti Alejandro, La Biografia Del Anarquista Simon Radowitzky, Η Βιογραφία του Αναρχικού Simon Radowitzky, FisicalBook, 2000
Την 1η μαΐου 1909 στο Μπουένος Άιρες, με αφορμή την Γιορτή των Εργατών, διοργανώθηκαν δύο διαδηλώσεις: η μία από τους σοσιαλιστές και η άλλη από τους αναρχικούς της FORA[i].
ο Simón Radowitzky, ένας δεκαοχτάχρονος που είχε φτάσει στην Αργεντινή τον προηγούμενο χρόνο, έχοντας φυγαδευτεί από τη Ρωσία για πολιτικούς λόγους, συμμετείχε στη δεύτερη, στην Plaza Lorea, λίγα μέτρα από το Εθνικό Κογκρέσο.[ii]
Η Πλατεία Lorea φυλασσόταν έντονα από την αστυνομία, με επικεφαλής τον ίδιο τον αρχηγό των δυνάμεων του Μπουένος Άιρες, συνταγματάρχη Ramón Falcón[iii], που ήθελε να εμποδίσει την πορεία να μπει στην πλατεία και επιτέθηκε στους διαδηλωτές. Η σκληρή καταστολή που επιθυμούσε και επεδίωκε ο Falcón άφησε στη γη 12 νεκρούς και σχεδόν εκατό τραυματίες.
Ο συνταγματάρχης, επικεφαλής της αστυνομίας της πρωτεύουσας από το 1906
Ramon Falcon
αλλά ήδη υπεύθυνος για σκληρή καταστολή και δολοφονίες στους δρόμους, είχε επιλεγεί ακριβώς επειδή θεωρούνταν ο άνθρωπος ικανός να καταστείλει τις όλο και πιο συχνές και αποφασιστικές διαμαρτυρίες των εργαζομένων ενάντια στην αυξανόμενη εκμετάλλευση, τους χαμηλούς μισθούς και την ανεργία που προέκυψαν από την άγρια ανάπτυξη της αργεντίνικης οικονομίας στις αρχές του αιώνα, που προσέλκυε μετανάστες και δραπέτες από την Ευρώπη.[iv]
Μετά τη σφαγή της 1ης μαΐου 1909, η καταστολή του Falcón συνεχίστηκε, σε αυτή που έμεινε στην ιστορία ως η αργεντίνικη κόκκινη Εβδομάδα[v].
Ήδη το 1904 οι διαδηλώσεις της 1ης μαΐου στο Μπουένος Άιρες είχαν κατασταλεί αιματηρά, με περίπου σαράντα διαδηλωτές να σκοτώνονται από την αστυνομία.
Simón Radowitzky
Ο Simón Radowitzky γεννήθηκε τον σεπτέμβριο του 1891 σε ένα μικρό χωριό στη σημερινή Ουκρανία, σε μια εργατική οικογένεια εβραϊκής καταγωγής. Άρχισε να εργάζεται ως αγόρι σε ένα μηχανουργείο και στα 14 του τραυματίστηκε από χτύπημα σπαθιάς στις συγκρούσεις μετά από απεργία και, λίγο αργότερα, συνελήφθη και καταδικάστηκε σε 4 μήνες φυλάκιση για διανομή φυλλαδίων.
Ήταν λιγότερο από 15 χρονών όταν διορίστηκε γραμματέας του Σοβιέτ του εργοστασίου του, το έτος της Ρωσικής Επανάστασης του 1905, και καταδικάστηκε σε εκτόπιση στη Σιβηρία.
Δραπέτευσε από την Ευρώπη και το 1908 έφτασε στην Αργεντινή, όπου άρχισε να εργάζεται ως μηχανικός στον Κεντρικό Σιδηρόδρομο της Αργεντινής-Central Argentine Railway, στην πόλη Campana.
Camotto, από 165
Η επίθεση στον Falcón.
Τα γεγονότα της 1ης μαΐου 1909 και η καταστολή της επόμενης εβδομάδας, επηρέασαν έντονα τον Σιμόν που «επηρεάστηκε έντονα από αυτό που συνέβη: είχε μετακομίσει από το Κίεβο στην Αργεντινή επειδή, σύμφωνα με πολλούς, ήταν μια γη της επαγγελίας. Κατάλαβε ότι η υπόσχεση ήταν πάνω απ’ όλα για εκείνους που πλούτιζαν στις πλάτες της δουλειάς των φτωχών ανθρώπων. Και επιτηρούσαν τα συμφέροντα αυτών των ανθρώπων οι ένοπλοι πολιτοφύλακες που είχαν σφαγιάσει τους εργαζόμενους. Και ο αρχηγός τους, Ramon Falcon, τιμήθηκε μάλιστα από τον αργεντινό πρόεδρο μετά τα γεγονότα της Semana Roja, της Κόκκινης Εβδομάδας.”[vi]
“Αποφάσισε λοιπόν να εκδικηθεί τους νεκρούς εργαζόμενους και ετοίμασε μια βόμβα, την οποία εκτόξευσε στις 14 νοεμβρίου 1909 εναντίον του συνταγματάρχη Falcón, σκοτώνοντας τον ίδιο και τον γραμματέα του. Στη συνέχεια προσπάθησε να αυτοκτονήσει.”[vii]
ο Simon αμέσως “συνελήφθη και, όντας πολύ νέος για τη θανατική ποινή, καταδικάστηκε σε ισόβια κάθειρξη. Η ποινή επρόκειτο να εκτιστεί στη διαβόητη φυλακή της Ουσουάια-Ushuaia στη Γη του Πυρός, γνωστή ως η φυλακή στο τέλος του κόσμου, όπου του εκχωρήθηκε ο αριθμός κρατουμένου 155.[viii]
“Το αναρχικό κίνημα και κυρίως η FORA και η AIT οργάνωσαν πολυάριθμες εκστρατείες για να τον απελευθερώσουν.[ix] Ο αναρχικός Miguel Arcangel Roscigna έφτασε στο σημείο να προσληφθεί ως δεσμοφύλακας για να προσπαθήσει να τον βοηθήσει να δραπετεύσει.
Τον νοέμβριο του 1918, μια ομάδα κατάφερε να τον βοηθήσει να δραπετεύσει και να περάσει τα σύνορα με τη Χιλή. Συνελήφθησαν από το ναυτικό της Χιλής, παραδόθηκαν στις αργεντίνικες αρχές.
Camotto, 165
Μετά από 21 χρόνια στη φυλακή στην Ουσουάια και πολλές εκστρατείες αλληλεγγύης, του χορηγήθηκε τελικά αμνηστία το 1930 με την υποχρέωση να εγκαταλείψει την περιοχή. Εγκαταστάθηκε στο Μοντεβιδέο της Ουρουγουάης. Μετά το πραξικόπημα της 31ης μαρτίου 1933, πολέμησε κατά της δικτατορίας του Gabriel Terra. Συνελήφθη, απελάθηκε στο νησί Flores από όπου δραπέτευσε το 1933, στη συνέχεια πήγε στην Ισπανία όπου δραστηριοποιήθηκε στη CNT-AIT. Κατά τη διάρκεια της ισπανικής κοινωνικής επανάστασης του 1936, πολέμησε στο μέτωπο της Αραγονίας και στη συνέχεια εργάστηκε για το Γραφείο εξωτερικής προπαγάνδας της CNT-AIT στη Βαρκελώνη. Συγκεκριμένα, συνεργάστηκε στη ρωσική έκδοση του πληροφοριακού Δελτίου της CNT-AIT.
Το 1939 φυλακίστηκε στη Γαλλία στο στρατόπεδο συγκέντρωσης Saint-Cyprien στα ανατολικά Πυρηναία, μοιραζόμενος τα βάσανα εκατοντάδων χιλιάδων ισπανών που είχαν αποδράσει από τον φασισμό. Αφέθηκε ελεύθερος, έφυγε για το Μεξικό όπου υπηρέτησε στο Μεξικανικό Τμήμα της Διεθνούς Αντιφασιστικής Αλληλεγγύης (SIA), μέχρι το θάνατό του από καρδιακή προσβολή το 1956.[x]
Camotto, 165
“τελικά θα καταφύγει ξανά στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού, κατασκευάζοντας παιδικά παιχνίδια στην Πόλη του Μεξικού, κοντά στο σπίτι όπου ζούσε και δολοφονήθηκε ο Lev Trockij.”[xi]
Η ζωή του Σιμόν «κατασκευαστή παιχνιδιών», παιχνίδια για τα παιδιά της Πόλης του Μεξικού στο τέλος της περιπετειώδους ζωής του και όχι μόνο των «βομβών που εκδικούνται τις καταχρήσεις», γράφτηκε και από έναν ιταλό συγγραφέα, τον Tito Barbini: Ο κατασκευαστής παιχνιδιών, Arkadia Editore, 2021.
Αλλά είναι, προφανώς, στους αναρχικούς κύκλους, ιδιαίτερα στους ισπανόφωνους, που η ζωή του Simón Radowitky τραγουδήθηκε, διηγήθηκε και παραδόθηκε, αφαιρώντας την από τη λήθη, ειδικά στο πρώτο μισό του εικοστού αιώνα.
“Φέρνω εδώ για τον Σιμόν
αυτό το μπουκέτο λουλούδια,
από τον κήπο των θλίψεων
της ψυχής και της καρδιάς:
Φέρνω για αυτόν τον άνθρωπο
θαρραλέο και αποφασιστικό,
αυτή την ομάδα που ήταν
φτιαγμένη με τις ίνες της ψυχής,
σε μια στιγμή χωρίς ηρεμία
ενός πεπεισμένου επαναστάτη.”
Έτσι τραγουδούσε στα χρόνια ’20 ο payador Manlio.[xii]
Και, όπως αναφέρει πάντα ο Osvaldo Bayer, κάπως έτσι ξεκινούσε ένα φυλλάδιο από την αναρχική εφημερίδα La Protesta για την 1η μαΐου 1918: «Χίλιες και χίλιες φορές μια χώρα καταδικασμένη και μισητή από την εγκληματικότητα, τα βάσανα και τους δολοφόνους. Κάτω από το παγωμένο μαστίγιο των τυφώνων σου, ο άνθρωπος στενάζει. Η αγωνία ροκανίζει τις ψυχές των θυμάτων. Πεθαίνουν όσοι θυσιάζονται, οι Radowitzkys, μάρτυρες του πλήθους του Mauser, και, πάνω από τη φρικτή συναυλία των λυγμών, ακούγεται μοχθηρά το γέλιο του δήμιου.»
Bιβλιογραφία
Tito Barbini: Il fabbricante di giocattoli, ο κατασκευαστής παιχνιδιών, Arkadia Editore, 2021.
Augustin Comoto, 155 Simon Radowitzky, ισπανική έκδοση, Nordica Libros. 2016
Bayer Osvaldo, Gli anarchici espropriatori e altri saggi sulla storia dell’anarchismo in Argentina. Archivio famiglia Berneri, Οι απαλλοτριωτές αναρχικοί και άλλα δοκίμια για την ιστορία του αναρχισμού στην Αργεντινή.1996
Marti Alejandro, La Biografia Del Anarquista Simon Radowitzky, Η Βιογραφία του Αναρχικού Simon Radowitzky, FisicalBook, 2000
Μπροσούρα που αποτελεί προϊόν συλλογικής επεξεργασίας και διαβούλευσης των συμμετεχόντων στη 18η Πανελλαδική Συνάντηση του δικτύου αυτόνομων συνελεύσεων της Αντιεξουσιαστικής Κίνησης, που έλαβε χώρα στον Ελεύθερο Κοινωνικό Χώρο «Αλτάι», στα Εξάρχεια, τον Οκτώβρη του ‘24.
Στις 10 Σεπτεμβρίου 1891 γεννιόταν ο Simón Radowitzky, και σε ηλικία 18 ετών με ένα «παιχνίδι-βόμβα» του εκδικήθηκε τη σφαγή δεκάδων διαδηλωτών στο Μπουένος Άιρες.
